Vraag 127

En leid ons niet in de verzoeking, Heer’,

Verlos ons van de boze t’ allen tijde.

Wij zijn zo zwak en onbekwaam ten strijde,

Wij vallen steeds in zonden keer op keer.

Gij duivel, wereld en mijn eigen vlees,

Doodsvijanden, dat zijt ge mij geworden.

Ge vecht mij aan sinds God genâ bewees.

Sta, Vader, bij! Wil mij met kracht omgorden!

 

Behoed en sterk ons door Uw Heil’ge Geest;

Geef ons de kracht om vast te staan in ’t leven.

De strijd is zwaar en wordt zo fel gedreven;

’t Is ’t onderspit te delven dat ik vrees.

Laat mij toch telkens krachtig weerstand biên.

Totdat ik moe, aan ’t einde van mijn leven,

De lauwerkrans, ja, zelfs de kroon mag zien,

Die Gij Uw volk als winnaars eens zult geven.

 

Vraag 128

Want Uw is ’t Koninkrijk en ook de kracht,

De heerlijkheid in eeuwigheid, o Vader!

Gij zijt zo groot en toch komt Gij ons nader,

Om Christus’ wil, Die alles heeft volbracht.

Gij hebt de wil en het vermogen toch

Om alle goeds ons uit genâ te geven.

Kom ons te hulp, o God, wij hopen nog;

Gedenk Uw kind: een worstelaar in ’t leven.

 

Dan komt de lof, de eer U eeuwig toe;

O nee, niet onz’, maar Uwe Naam zij glorie.

Gij voert Uw volk ter eeuwige victorie,

Dan wordt Uw kind de huldezang nooit moe.

Gij zijt de Vorst, de Koning, Die dat kan;

Uw heil’ge Naam zij dan altoos geprezen.

Ja, reeds op aarde zingen wij daarvan:

Uw is de kracht, dat hebt Gij steeds bewezen.

 

Vraag 129

Ja, amen, Heer’, nu spreken wij het uit:

Gij wilt ’t gebed om Christus’ wil verhoren.

Niet ene zucht gaat van Uw kind verloren;

Gij helpt Uw kerk als Uw beminde bruid.

Al voelt mijn hart niet steeds wat ik begeer,

Veel zekerder zal God mijn bede schenken.

Het is gewis, nu kan ik verder weer;

Hij blijft altijd aan al Zijn volk gedenken.

​